لغت “Obedient” به معنای “فرمانبردار” یا “مطیع” است. این واژه از فعل “obey” به معنای “فرمان را اطاعت کردن” گرفته شده است. تلفظ آنلاین این لغت به صورت /əˈbiːdiənt/ است.
کاربردها و نقش ها:
Obedient به عنوان صفتی استفاده می‌شود و به فردی اشاره می‌کند که به دستورات، قوانین، یا فرمان‌ها پایبند است. این واژه معمولاً در مورد افراد استفاده می‌شود، اما می‌تواند به معنای مطیع بودن یک حیوان یا چیز دیگر نیز به کار رود.
مثال‌هایی از کاربردها عبارتند از:
– “The dog was obedient and followed all of its owner’s commands.” (سگ مطیع بود و تمام دستورات صاحبش را دنبال می‌کرد.)
– “She is an obedient student who always completes her assignments on time.” (او یک دانش‌آموز فرمانبردار است که همیشه وظایف خود را به موقع انجام می‌دهد.)
مترادف‌ها و متضادها:
مترادف‌های لغت “Obedient” عبارتند از: compliant، submissive، dutiful، respectful، و tractable. متضادهای آن شامل: defiant، rebellious، و disobedient می‌شوند.
تاریخچه و ریشه شناسی:
لغت “Obedient” از واژه لاتین “obedientem” گرفته شده است که به معنای “فرمانبردار” است. این واژه در اوایل قرن ۱۵ میلادی وارد زبان انگلیسی شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از لغت “Obedient” در انگلیسی در قرن ۱۵ میلادی ثبت شده است. این واژه در آثار ادبی و متون دینی آن دوران مورد استفاده قرار گرفته است.
توضیحات گرامری:
لغت “Obedient” یک صفت است و می‌تواند به صورت مستقیم قبل از یک اسم قرار بگیرد. به عنوان مثال: “an obedient child” (یک کودک فرمانبردار). همچنین، می‌توان از قید “obediently” برای توصیف یک عملی که به صورت فرمانبردارانه انجام شده استفاده کرد. به عنوان مثال: “She followed the instructions obediently.” (او دستورات را به صورت فرمانبردارانه دنبال کرد.)
