کلمه Component به معنای قطعه، بخش، جزء، عنصر، واحد، و مؤلفه است. تلفظ این کلمه به صورت /کامپوننت/ می باشد.
کاربردهای این کلمه در حوزه های مختلف فناوری، مهندسی، علوم رایانه، صنعت، طراحی و … قابل مشاهده است. در برنامه نویسی، Component به معنای یک واحد مستقل از کد است که قابل استفاده در برنامه های مختلف می باشد. در مهندسی، Component به معنای قطعات مختلف یک ماشین، دستگاه یا سیستم است که با هم ترکیب شده و کارکرد آنها را تشکیل می دهند.
مترادف های این کلمه عبارتند از: عنصر، بخش، جزء، واحد، و مؤلفه. متضاد های آن شامل کل، کلی، و کامل می باشد.
ریشه شناسی این کلمه به لاتین برمی گردد که از کلمه “componere” به معنای ترکیب کردن، ساختن، و یا گردآوری کردن، گرفته شده است.
اولین مورد استفاده این کلمه در زمینه های مختلف می تواند متفاوت باشد، اما در حوزه فناوری و برنامه نویسی، این کلمه برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ میلادی در مقاله ای با عنوان “A Software System for Computer-Aided Design” توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا مطرح شد.
در گرامر، Component به عنوان یک اسم مفعول به کار می رود. به عنوان مثال: “The car’s engine is a crucial component for its performance.” به معنای “موتور خودرو، یک مؤلفه حیاتی برای عملکرد آن است.”
