در سال ۱۹۰۰، متوسط امید به زندگی در آمریکا به ۴۷ سال افزایش یافته بود. این یک عدد قابل توجه بود که نشان می داد که شرایط زندگی در آمریکا بهبود یافته است. این افزایش امید به زندگی می توانست به عوامل متعددی نسبت داده شود، از جمله پیشرفت های علمی و پزشکی، بهبود شرایط بهداشت و بهبود زیرساخت ها و فناوری های جدید.
با افزایش امید به زندگی، مردم می توانستند از زندگی بیشتری لذت ببرند و به هدف های خود نزدیک تر شوند. این امید به زندگی برای افراد ممکن بود تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار بگیرد، از جمله تحصیلات بالا، دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی، شغل پایدار و درآمد مناسب و فرصت های بهتر برای پیشرفت و رشد شخصی.
اما مهمترین عاملی که می توانست به افزایش امید به زندگی در آمریکا در سال ۱۹۰۰ کمک کند، پیشرفت های علمی و پزشکی بود. در این دوره، پزشکان و محققان توانستند درک بهتری از بیماری ها و روش های درمان آنها داشته باشند. عمل جراحی، شیوه های درمانی نوین و داروهای جدید، به عنوان نمونه هایی از پیشرفت هایی بودند که به بهبود و افزایش امید به زندگی در آمریکا کمک کردند.
همچنین، بهبود شرایط بهداشتی و بهداشتی نیز می توانست به افزایش امید به زندگی کمک کند. این شامل بهبود سیستم آب و فاضلاب، بهبود شرایط بهداشتی در خانه ها و محل کار، و ایجاد سیستم های بهداشتی عمومی مانند بیمارستان ها و درمانگاه ها بود. این اقدامات باعث کاهش ابتلا به بیماری ها و افزایش سطح بهداشت جامعه شدند.
همچنین، بهبود زیرساخت ها و فناوری های جدید نیز به افزایش امید به زندگی در آمریکا کمک کرد. ساخت و ساز و توسعه بنیان های جدید، بهبود شبکه های حمل و نقل عمومی، و توسعه فناوری های جدید در صنایع مختلف، باعث بهبود شرایط زندگی و افزایش امکانات و خدماتی شد که به مردم ارائه می شد.
به این ترتیب، در سال ۱۹۰۰، متوسط امید به زندگی در آمریکا به ۴۷ سال افزایش یافت و نشان داد که زندگی در این کشور بهبود یافته است. این افزایش به عوامل مختلفی برمی گشت، از جمله پیشرفت های علمی و پزشکی، بهبود شرایط بهداشت و بهبود زیرساخت ها و فناوری های جدید.
